Kwietne łączki stały się od kilku lat alternatywą dla pospolitego trawnika. Pozwalają rozluźnić kompozycję ogrodową i nadać jej całkiem nowej aranżacji. Sprawdzą się zarówno w przydomowym ogródku (jako pojedyncze kępki) oraz na większej powierzchni (tereny miejskie, skarpy, skraje dróg) czy też po prostu w mniej uczęszczanych częściach ogrodu. Rozwiązanie szczególnie polecane dla osób, które troszczą się o środowisko. Utrzymanie tradycyjnego trawnika, jest dosyć kosztowne i wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych, poza walorami estetycznymi przyczynia się do szybszego parowania wody, a częste koszenie zabija liczne owady i drobne żywe organizmy. Kwietna łączka jest zatem rozwiązaniem bardzo ekologicznym. Przyczynia się do zwiększenia retencji wodnej, działa jak filtr, dzięki absorbcji smogu oczyszcza powietrze. Siejąc odpowiednie miododajne mieszanki dajemy dodatkowo szanse owadom na spokojne i pewne miejsce bytowania i pożytku. Musimy pamiętać że kwietna łączka jednoroczna zakwitnie w pierwszym roku, a wieloletnia nie. Kwitnienie zaczyna w drugim roku i przy odpowiedniej pielęgnacji w każdym kolejnym roku jest intensywniejsze.
Decydując się na założenie kwietnej łączki warto wybrać teren mocno nasłoneczniony lub półcień. Najważniejszy jest wybór odpowiedniej mieszanki, dobranej odpowiednio do gatunku gleby i warunków hydrologicznych danego terenu. W naszej ofercie znajdują się poza kwietną łączką mieszanki roślin miododajnych na tereny podmokłe i suche, a także mieszanka roślin miododajnych Bee’s Uniwerse. Realizujemy zamówienia dla Gmin i indywidualnych klientów w zależności od potrzeb, dostosowując skład mieszanki do lokalnych warunków.
Przygotowanie terenu
Właściwe przygotowanie terenu pod przyszłą kwietną łączkę pełni kluczową rolę w uzyskaniu sukcesu w uprawie. Proces ten może zająć kilka dni, tygodni, nawet do kilku lat. Zależne jest to od wyboru metody zakładania łąki – założenie łąki od nowa lub dosiew nasion do już istniejącego trawnika. Najlepszy efekt uzyskamy wówczas, gdy możliwie najlepiej oczyścimy teren pod przyszłą łąkę.
Założenie łąki od nowa – przekopanie lub usunięcie istniejącej darni
Usunięcie istniejącej darni
Najefektywniejsza i najbardziej pracochłonna metoda polegająca na usunięciu istniejącej darni na głębokość 5 - 10 cm. Na małym terenie samodzielnie usuwamy darń szpadą, na większą powierzchnię najlepiej wypożyczyć wycinarkę do darni. Zabieg ten należy przeprowadzić tak, aby jak najlepiej oczyścić teren z wszelkiej roślinności. Dzięki temu zabiegowi pozbywamy się nadwyżki składników pokarmowych zgromadzonych w roślinach, głównie azotu, który znacząco wpływa na wzrost roślin azotolubnych, w tym niepożądanych na naszej łące jednorocznych chwastów i traw. Razem z darnią pozbywamy się też zmagazynowanych w niej nasion roślin, w tym chwastów, które mogą znacząco utrudnić przyszłą pielęgnację łąki.
Przekopanie
Mały teren samodzielnie przekopujemy szpadą, na większej powierzchni najlepiej wykonać orkę. Na dużych powierzchniach takich jak nieużytki, tereny uprawne czy miejskie najlepiej jest wykonać zabieg przy użyciu maszyn rolniczych. Tak wykonana orka głęboka pochłonie pozostałości niechcianych roślin wraz z ich nasionami. Tak przygotowany teren glebogryzujemy i dla otrzymania najlepszego rezultatu pozostawiamy na około 3 do 4 tygodni. Jest to czas potrzebny pozostałym w glebie roślinom do skiełkowania. Po zazielenieniu, powierzchniową warstwę gruntu (3 - 5 cm) należy wzruszyć grabiami lub maszynowo. Zabieg ten powtarza się kilkukrotnie, do momentu skiełkowania nagromadzonych w glebie nasion roślin niepożądanych na przyszłej łące. Dopiero na tak przygotowane podłoże można wysiać nasiona.
Dosiew nasion do już istniejącego trawnika
Metoda ta wymaga najmniejszych nakładów pracy. W pierwszym etapie możliwie najlepiej niszczymy rośliny jednoliścienne, aby zrobić miejsce dla kwiatów. W tym celu wykonuje się zabieg kultywacji lub intensywnej wertykulacji terenu. Następnie należy dokładnie wygrabić resztki roślin (obumarłe kłącza i pędy). Po wykonaniu tych czynności przystępujemy do siania, po którym konieczne jest wałowanie terenu. Na większych powierzchniach takich jak trawniki miejskie czy łąki najlepiej sprawdzi się sprzęt rolniczy – siewnik mechaniczny.
Stosując tą metodę musimy mieć świadomość, iż efekt początkowo nie będzie spektakularny. Niektóre rośliny początkowo mogą zostać zagłuszone przez trawy. W osłabieniu rosnących traw pomogą nasiona szelężnika. Jest to roślina półpasożytnicza osłabiająca rośliny jednoliścienne przez wysysanie z nich wody i soli mineralnych, za pomocą ssawek przyczepionych do korzeni innych roślin.
Nawożenie
Przygotowanie gleby pod uprawę kwietnej łączki nie jest trudne. Kluczowe jest wapnowanie gleby z racji występowania w Polsce głównie gleb kwaśnych. W procesie odkwaszania gleby dobrze sprawdzi się dolomit – naturalny nawóz wapniowy pozyskiwany z mielenia skał wapniowo – magnezowych, dostarcza zatem dodatkowo sporą dawkę magnezu. Zastosowanie dolomitu przyczyni się do poprawienia stanu gleby i dodatkowo polepszy jej napowietrzenie a także pojemność wodną.
Stosowanie nawozów azotowych nie jest wskazane, ponieważ chwasty i trawy jako rośliny azotolubne będą miały lepsze warunki do rozwoju, zagłuszając przy tym wzrost pożądanych gatunków roślin.
Gleby gliniaste charakteryzują się skorupieniem w okresie suszy oraz słabą przepuszczalnością w okresie mokrym. Sposobem na rozluźnienie i podwyższenie przepuszczalności tego typu gleby jest rozsianie na powierzchni terenu piasku (od kilku do nawet kilkunastu centymetrów), a następnie przeprowadzenie zabiegu glebogryzacji w celu dobrego wymieszania z glebą.
Gleby piaszczyste są mało żyzne i nieurodzajne, bardzo szybko wysychają. Dobrym sposobem jest wymieszanie wierzchniej warstwy z gliną (ok. 5 cm) lub kompostem, który dodatkowo wzbogaci glebę w składniki pokarmowe.
TERMINY WYSIEWU NASION
Siew wiosenny
Siew wiosenny dedykowany jest głównie dla roślin jednorocznych, jeśli spodziewamy się efektu w postaci kwitnienia. Rośliny wieloletnie zakwitają zawsze dopiero w kolejnym roku od posadzenia. Proces kiełkowania wymaga odpowiednich warunków temperaturowych i odpowiedniej wilgotności gleby. Kiedy wiosna jest uboga w odpady najlepiej postarać się o odpowiednie nawodnienie. Trawy i chwasty zaczynają kiełkować w niższych temperaturach, bo charakteryzują się większą mrozoodpornością, dlatego zbyt szybkie wysianie nasion może skutkować narażeniem ich na przymrozki, a co za tym idzie zdominowaniem uprawy przez trawy i chwasty.
Optymalnym terminem siewu będzie zatem okres po ostatnich przymrozkach od drugiej połowy kwietnia do końca maja, ale przed nastaniem upałów. Ryzyko wystąpienia suszy jest wówczas wyższe a to może skutkować gorszonym rozwojem roślin. Z racji zmian klimatycznych jakie obserwuje się w Polsce na przestrzeni ostatnich lat terminy te mogą się różnić. W sytuacji kiedy na wiosnę występuje niedobór opadów, należy zaczekać z siewem do momentu uzyskania przez glebę odpowiednich warunków. Wysoka wilgotność gleby ma kluczowy wpływ na proces kiełkowania, a następnie na prawidłowy wzrost i rozwój rośliny.
Siew jesienny
Siew jesienny preferowany jest dla mieszanek, w których udział roślin wieloletnich przekracza 50%. Wykonany późnym latem/wczesną jesienią daje gwarancję skiełkowania roślin i ich rozwoju przed zimą. Rośliny jednoroczne przy sprzyjających warunkach, szczególnie odpowiedniej ilości wody i zaniechaniu koszenia są w stanie wytworzyć nasiona, które przezimują w glebie i wzejdą ponownie wiosną. Siew późno jesienny/wczesno - zimowy wykonany przed zamrożeniem gruntu, pozwala na skiełkowanie roślin wieloletnich i zimowanie ich w formie młodych siewek, natomiast nasiona roślin jednorocznych zimują w glebie i rozpoczynają swój cykl życiowy wraz z nastaniem wiosny.
METODY WYSIEWU
Normy wysiewu kwietnej łączki znacznie różnią się od nor wysiewu trawnika. Jeśli jesteśmy przyzwyczajeni do gęstego siewu trawy rzędu 20 – 30g/m2, wówczas norma dla łączki może nas zdziwić bo wynosi średnio, zaledwie 5 - 10 g/m2. Mieszankę nasienną łączy się z nośnikiem w proporcji 2l nośnika/100g mieszanki nasion. Jeśli zwiększymy dawkę nośnika pozwoli nam to na bardziej równomierny wysiew. Jako nośnik możemy zastosować piasek lub wermikulit. Zaleca się stosowanie wermikulitu, który jest minerałem ilastym i znajduje doskonałe zastosowanie w rolnictwie i ogrodnictwie. Poprawia strukturę gleby, prowadzi do jej spulchnienia, pobudza rozwój roślin, ogranicza straty wody z gleby a nawet reguluje ich odczyn. Jego żółto – brązowa barwa kontrastuje z ziemią i pozwala na odróżnienie fragmentu terenu, który już został posiany. To pozwala na dokładniejsze i bardziej równomierne obsianie całej powierzchni przyszłej łączki.
Wybór metody siewu zależy od powierzchni jaką planujemy obsiać. Teren do 500m2 obsiewa się zazwyczaj z ręki, natomiast na większych powierzchniach najlepiej sprawdzi się profesjonalny sprzęt rolniczy – siewnik. Wysiew nasion siewnikiem podobnie jak sianie z ręki powinien odbywać się metodą ,,siania na krzyż”. Jeśli jednak nie mamy dostępu do takiego sprzętu najlepiej jest podzielić dany teren na mniejsze obszary i po kolei stosować na nich siew ręczny. Unikniemy w ten sposób kłopotu z nierównomiernym wysianiem łąki. Metoda ,,siania na krzyż” polega na podzieleniu materiału siewnego na 2 części. Połowę nasion wysiewamy idąc wzdłuż terenu przeznaczonego do obsiania, a 2 połowę idąc w poprzek. Przy tak prowadzonym siewie kluczową rolę odgrywa technika rzucania nasion na glebę. Należy to robić zamaszystym ruchem od prawej do lewej strony, tak aby promień rozrzutu wynosił około 2m.
Wysianych nasion nie należy zakrywać ziemią, ponieważ wiele z nich potrzebuje do kiełkowania światła. Wystarczy zatem delikatnie udeptać lub zwałować teren, tak aby miały styczność z wilgotną glebą i nie zostały porwane przez wiatr na inne miejsce. Dobrze jest bardzo obficie podlać teren przyszłej łąki. Jeśli tego nie zrobimy, a okres poprzedzający siew nie dostarczył odpowiedniej ilości wody do gleby, wówczas kiełkowanie może się opóźnić. Jeśli okres po zasiewie jest ubogi w opady deszczu zaleca się podlewanie uprawy przez około miesiąc, co zapewni roślinom odpowiednie warunki do kiełkowania i zminimalizuje ryzyko porażenia młodych siewek przez suszę, co w przeciwnym wypadku prowadzi do obumarcia rośliny.
PIELEGNACJA
Podlewanie
Kwietne łączki prowadzi się bardzo łatwo. Nie wymagają nawożenia ani podlewania o ile mieszanka została dobrana odpowiednio do środowiska, w którym ma żyć. Dzikie kwiaty i zioła wyróżniają się znacznie większą odpornością na suszę, w porównaniu do popularnych roślin ozdobnych i traw. Niedobór wody który dla trawy może okazać się śmiertelny, rośliny kwitnące znoszą całkiem dobrze. Podlewanie nie jest konieczne, pod warunkiem że zapewniona jest odpowiednia wilgotność podłoża po zasianiu, jeśli już w tym okresie wystąpi susza, łączkę należy podlewać aż do skiełkowania roślin. W kolejnych fazach wzrostu, gdy wystąpi bardzo duża susza i mamy uzasadnione obawy o przetrwanie łączki można, a nawet trzeba podlać uprawę.
Koszenie
Kwietną łączkę zaleca się kosić 1 - 2 razy w roku. Kwietne łączki jednoroczne kosimy raz w roku. Łąki jednoroczne kosimy raz w roku. Koszenie powinno się odbyć nie prędzej jak pod koniec czerwca/początek lipca, aby rośliny zdążyły zakwitnąć i wytworzyć nasiona. Większość z nich kwitnie na przełomie maja i czerwca, dlatego taki termin będzie optymalny. Koszenie wykonuje się na wysokość 8 – 10cm. Pokos pozostawiamy na łące kilka dni, tak aby dać szansę roślinom na osypanie nasion.
Kwietne łączki jednoroczne kosimy raz w roku. Pierwsze koszenie należy przeprowadzić w połowie czerwca, na wysokość około 10cm, wówczas kwiaty pojawią się w lipcu i aż do września kwietna łączka będzie prezentowała się bardzo efektownie. Jeśli na łące rosną również rośliny jednoroczne z koszeniem należy poczekać do końca czerwca. Drugie koszenie odbywa się na przełomie września i października, po przekwitnięciu roślin. Łąki rosnące na terenach suchych pierwszy raz kosi się dopiero pod koniec września. Szybszy pokos może znacząco osłabić roślinę, która przy niedoborze wody słabiej zakwitnie i wyda gorszy plon w postaci nasion.
Wysokość koszenia 8 – 10cm wynika z dbałości o rozwój rośliny. Koszenie na niższą wysokość może uszkodzić rozety liściowe roślin wieloletnich. Jeśli mamy taką możliwość warto podzielić teren na 2 lub więcej części. Dokonujemy wówczas koszenia w odstępach tygodnia do dwóch. Dajemy w ten sposób możliwość różnym roślinom na zdominowanie danej części łąki. Wynika to z faktu, że każda roślina ma inny bardziej dogodny termin koszenia. Łąka będzie wyglądała jeszcze bardziej atrakcyjnie, a dodatkowo poprawi się jej bioróżnorodność.
Siano zbieramy kilka dni po skoszeniu. Dajemy w ten sposób roślinie czas na osypanie nasion, a owady i inne organizmy zamieszkujące rośliny, zdążą bezpiecznie opuścić rośliny. Pozostawienie skoszonych roślin na łące utrudniałoby wzrost siewkom nowych roślin, zaciemniało ją, a w przypadku wystąpienia opadów deszczu może doprowadzić do ich gnicia.
